Synopsis

Maggies huwelijk is 608 dagen nadat het is begonnen gestrand, maar verder gaat het goed met haar. Natuurlijk is ze voor het eerst in haar leven alleen, kan ze haar huur niet betalen en schiet haar PhD totaal niet op… Toch is ze vastberaden om haar nieuwe status als Verrassend Jong Gescheidene te omarmen. Maggie ontdekt nieuwe hobby’s, keert terug in de datescene, deelt te veel details in groepchats en gaat uit met haar onstuimige, net gescheiden vriendin Amy.

Terwijl Maggie zich in de chaos van het eerste jaar na haar scheiding stort, begint ze aan alles te twijfelen: waarom trouwen we nog steeds? Heb ik gefaald voordat ik überhaupt was begonnen? Hoeveel nachtelijke hamburgers moet ik nog eten voordat ik gelukkig word?

Maar verder gaat het goed met me is ontzettend grappig, messcherp en pijnlijk herkenbaar. Het is een onweerstaanbare debuutroman over de onzekerheden van moderne liefde, vriendschap en geluk van een prachtige nieuwe stem in de letteren, Monica Heisey.

Monica Heisey is een schrijver van tv-scenario’s en essays uit Toronto die tegenwoordig in Londen woont. Ze publiceerde onder meer in The New Yorker, The New York Times en The Guardian en op VICE. Maar verder gaat het goed met me is haar debuutroman.

__

Ik begon aan Really Good, Actually met het idee om nog eens een écht grappig boek te lezen. Op Goodreads had ik gezien dat mensen die genoten van het eerste boek van Dolly Alderton, Everything I Know About Love, dit vaak ook konden waarderen. Dat wekte mijn interesse, want Aldertons stijl vond ik destijds erg sterk.

Was dit boek grappig? Ja, op momenten zeker. Monica Heisey heeft absoluut gevoel voor humor, en haar schrijfstijl is vlot en eigentijds. Toch viel het geheel me wat tegen. Waar ik bij Alderton het gevoel had dat ik als lezer werd meegenomen in een eerlijk maar liefdevol zelfonderzoek, voelde Really Good, Actually voor mij soms wat vermoeiend aan. Er zit ietwat te veel zelfbeklag in het verhaal, en het verhaal ging traag vooruit – ik had af en toe het gevoel dat het allemaal iets beknopter had gemogen.

Daarnaast had ik een beetje moeite met het hoofdpersonage, Maggie. Ze kwam voor mij niet echt sympathiek over, wat het lastig maakte om me in haar perspectief in te leven of echt met haar mee te voelen. 

Dat gezegd zijnde: het is geen slecht boek. Heisey schrijft vlot en heeft zeker een originele stem. Ik kan me voorstellen dat haar stijl bij andere lezers wél aanslaat. Maar voor mij was het niet helemaal wat ik ervan gehoopt had. Ik zou het dan ook niet snel aanraden. Jammer, maar ik bleef toch een beetje teleurgesteld achter.

🌟6/10